لینک *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:24
فهرست مطالب
مقدمه&zwnj
شـرح&zwnj حال&zwnj
منشأ و غایت&zwnj حکومت&zwnj
- عدالت&zwnj
- قانون&zwnj و آزادی&zwnj
انواع&zwnj حکومتها
* دمکراسی&zwnj
* استبدادی&zwnj (سلطنتی&zwnj )
* حکومت&zwnj اسلامی&zwnj
گوهر اندیشه&zwnj امام&zwnj : ولایت&zwnj فقهاء(دانشمندان صالح)
امّا چرا فقیه&zwnj باید حکومت&zwnj کند؟...
نحوه&zwnj تحقّق&zwnj نظام&zwnj ولایت&zwnj فقیه&zwnj
مشروعیت&zwnj و مبانی&zwnj آن&zwnj
حدود اختیارات&zwnj ولی&zwnj فقیه&zwnj
1ـ قانون&zwnj الهی&zwnj
2ـ قانون&zwnj موضوعه&zwnj
3ـ عدالت&zwnj
4ـ امربه&zwnj معروف&zwnj و نهی&zwnj از منکر
5ـ انتقاد، نظارت&zwnj و نصیحت&zwnj
6ـ مصلحت&zwnj جامعه&zwnj
جایگاه&zwnj مردم&zwnj در نظام&zwnj سیاسی&zwnj اسلام&zwnj
آزادی&zwnj و لیبرالیسم&zwnj
دین&zwnj و سیاست&zwnj
مقدمه&zwnj
بنا به&zwnj اعتراف&zwnj تاریخ&zwnj ، همواره&zwnj یک&zwnj اندیشه&zwnj سیاسی&zwnj در اعصار گوناگون&zwnj برسرنوشت&zwnj بسیاری&zwnj از ملتها تأثیر داشته&zwnj و چه&zwnj بسا تغییرات&zwnj اساسی&zwnj درسرنوشت&zwnj آنها ایجاد کرده&zwnj است&zwnj . امروزه&zwnj نیز تأثیر عمیق&zwnj اندیشه&zwnj سیاسی&zwnj امام&zwnj خمینی&zwnj بر سرنوشت&zwnj بسیاری&zwnj از ملتهای&zwnj جهان&zwnj ـ از بوسنی&zwnj تا جنوب&zwnj شرق آسیا و از آفریقای&zwnj جنوبی&zwnj تاافغانستان ـ آشکار و هویدا است&zwnj .بنابراین&zwnj در این&zwnj نوشتار کوشش&zwnj شده&zwnj است&zwnj که&zwnj مطالبی&zwnj از متون&zwnj اصلی&zwnj بزرگترین&zwnj صاحب&zwnj نظر سیاسی&zwnj قرن&zwnj بیستم&zwnj در برابر دید و نظر علاقمندان&zwnj قرار داده&zwnj شود.
مطالب&zwnj ذکر شده&zwnj در این&zwnj نوشتار در آمدی&zwnj براندیشه&zwnj سیاسی&zwnj امام&zwnj است&zwnj ،زیرا نتوانسته&zwnj ام&zwnj در این&zwnj مختصر به&zwnj همه&zwnj ابعاد اندیشه&zwnj سیاسی&zwnj امام&zwnj بپردازم&zwnj .به&zwnj عبارت&zwnj دیگر هدف&zwnj از این&zwnj کوشش&zwnj این&zwnj بوده&zwnj است&zwnj که&zwnj دسترسی&zwnj علاقمندان&zwnj به&zwnj اندیشه&zwnj سیاسی&zwnj امام&zwnj را امکانپذیر نمایم&zwnj . البته&zwnj این&zwnj مطالب&zwnj طوری&zwnj انتخاب&zwnj و تنظیم&zwnj شده&zwnj است&zwnj که&zwnj در ضمن&zwnj مطالعه&zwnj آنها آن&zwnj پیوستگی&zwnj متقابل&zwnj که&zwnj میان&zwnj قسمتهای&zwnj مختلف&zwnj افکار امام&zwnj وجود دارد به&zwnj خوبی&zwnj درک&zwnj می&zwnj شود.
به&zwnj هر کدام&zwnj از عبارات&zwnj نقل&zwnj شده&zwnj از امام&zwnj ، تفسیر روشن&zwnj کننده&zwnj ای&zwnj به&zwnj عنوان&zwnj مقدمه&zwnj و توضیح&zwnj ملحق&zwnj گردیده&zwnj است&zwnj ؛ با این&zwnj هدف&zwnj که&zwnj خواننده&zwnj را دردرک&zwnj مفهوم&zwnj و اهمیت&zwnj نظریه&zwnj های&zwnj مورد بحث&zwnj یاری&zwnj کند. البته&zwnj نبایدتصور کرد که&zwnj تفسیرهای&zwnj ارائه&zwnj شده&zwnj از جامعیت&zwnj و شمول&zwnj کافی&zwnj در موردمسائل&zwnj مورد نظر برخورد دارند و تفسیرهای&zwnj دیگری&zwnj نمی&zwnj توان&zwnj ارائه&zwnj کرد.
در این&zwnj نوشتار سعی&zwnj شده&zwnj است&zwnj که&zwnj مطالب&zwnj مورد نظر امام&zwnj دسته&zwnj بندی&zwnj شده&zwnj و یک&zwnj طرح&zwnj و الگوی&zwnj جدید از نظام&zwnj سیاسی&zwnj مورد نظر امام&zwnj ارائه&zwnj شود که&zwnj نویسندگان&zwnj دیگر ممکن&zwnj است&zwnj چندان&zwnj توجهی&zwnj به&zwnj آن&zwnj نکرده&zwnj اند، به&zwnj ویژه&zwnj در قسمت&zwnj « نحوه&zwnj تحقق&zwnj نظام&zwnj سیاسی&zwnj اسلام&zwnj » و « حدود اختیارات&zwnj ولی&zwnj فقیه&zwnj » که&zwnj چشم&zwnj انداز جدیدی&zwnj برای&zwnj این&zwnj دو مبحث&zwnj ایجاد می&zwnj کند.
با این&zwnj مسائل&zwnj شاید لازم&zwnj نباشد که&zwnj اطاله&zwnj کلام&zwnj داده&zwnj شود. به&zwnj هر حال&zwnj هرخواننده&zwnj ای&zwnj استفاده&zwnj خاصی&zwnj ازاین مطالب&zwnj &zwnj خواهد داشت&zwnj و مسلماً ازمطالعه&zwnj این&zwnj نوشتار نیز انتظار نمی&zwnj رود که&zwnj روشها و شیوه&zwnj های&zwnj مدیریت&zwnj حضرت&zwnj امام&zwnj نصیب&zwnj خواننده&zwnj محترم&zwnj شود زیرا این&zwnj مسئله&zwnj نوشتاردیگری&zwnj را می&zwnj طلبد.
&zwnj
شـرح&zwnj حال&zwnj
آنچه&zwnj معروف&zwnj است&zwnj اینکه&zwnj فیلسوفان&zwnj اغلب&zwnj دارای&zwnj زندگی&zwnj پرماجرائی&zwnj نیستند و رویدادهای&zwnj زندگیشان&zwnj جز برای&zwnj شارحان&zwnj احوالشان&zwnj چندان&zwnj جالب&zwnj نیست&zwnj و چیزی&zwnj که&zwnj یادمان&zwnj آنان&zwnj است&zwnj ماجراهای&zwnj زندگیشان&zwnj نیست&zwnj بلکه&zwnj آثار ایشان&zwnj است&zwnj . امّا « خمینی&zwnj کبیر» که&zwnj بعدها مردم&zwnj ایران&zwnj او را بالقب&zwnj مختصر و جالب&zwnj « امام&zwnj » شناختند، استثنائی&zwnj بر این&zwnj قاعده&zwnj بود.زندگی&zwnj و شخصیت&zwnj او مظهر یکی&zwnj از مهمترین&zwnj نقاط&zwnj عطف&zwnj تاریخ&zwnj اسلام&zwnj و تشیع&zwnj است&zwnj . این&zwnj نقطه&zwnj عطف&zwnj آن&zwnj تحوّل&zwnj و انتقالی&zwnj است&zwnj که&zwnj در نخستین&zwnj سالهای&zwnj قرن&zwnj پانزدهم&zwnj هجری&zwnj از محیط&zwnj سرد و تاریک&zwnj استبداد به&zwnj فضای&zwnj باز و روشن&zwnj حکومت&zwnj اسلامی&zwnj صورت&zwnj گرفت&zwnj .
« روح&zwnj الله» در بیستم&zwnj جمادی&zwnj الثانی&zwnj سال&zwnj 1320 هـ.ق مصادف&zwnj باسالروز جده&zwnj اش&zwnj « ام&zwnj ابیها» در « خمین&zwnj » زاده&zwnj شد. در آن&zwnj زمان&zwnj ایران&zwnj دوران&zwnj پر آشوب&zwnj « انقلاب&zwnj عدالتخواهی&zwnj » را می&zwnj گذراند. هفت&zwnj ساله&zwnj بودکه&zwnj تن&zwnj شریف&zwnj شیخ&zwnj فضل&zwnj الله نوری&zwnj پرچم&zwnj برافراشته&zwnj شده&zwnj استقلال&zwnj وآزادی&zwnj ایران&zwnj گردید.
پاره&zwnj ای&zwnj از شارحان&zwnj احوال&zwnj « امام&zwnj » در مورد حوادث&zwnj دوران&zwnj کودکی&zwnj او که&zwnj در تکوین&zwnj خلق&zwnj و خوی&zwnj و مسیر زندگی&zwnj اش&zwnj مؤثر بوده&zwnj است&zwnj مطالبی&zwnj نوشته&zwnj اند، ولی&zwnj آنچه&zwnj بسی&zwnj بیشتر از این&zwnj عوامل&zwnj در این&zwnj زمینه&zwnj تأثیر داشته&zwnj همانا رویدادهای&zwnj زندگی&zwnj و کیفیت&zwnj و مراحل&zwnj جوانی&zwnj اواست&zwnj . « امام&zwnj » بعد از آنکه&zwnj تحصیلات&zwnj ابتدائی&zwnj خود را نزد اساتیدمختلفی&zwnj در اراک&zwnj گذراند در سن&zwnj 15 سالگی&zwnj به&zwnj تحصیل&zwnj علوم&zwnj اسلامی&zwnj در محضر برادر بزرگوارش&zwnj پرداخت&zwnj و بعد از آن&zwnj به&zwnj یکی&zwnj از حوزه&zwnj های&zwnj رسمی&zwnj آن&zwnj زمان&zwnj یعنی&zwnj حوزه&zwnj اصفهان&zwnj فرستاده&zwnj شد. وی&zwnj هنگامی&zwnj که&zwnj به&zwnj آن&zwnj حوزه&zwnj قدم&zwnj می&zwnj گذاشت&zwnj کمتر از 18 سال&zwnj داشت&zwnj . دو سال&zwnj بعد زمانیکه&zwnj آیت&zwnj الله مؤسّس&zwnj « حائری&zwnj » به&zwnj سوی&zwnj شهر قم&zwnj شتافت&zwnj ایشان&zwnj نیز به&zwnj قم&zwnj رفت&zwnj و در مدرسّه&zwnj دارالشفا مأمن&zwnj گزید.
در زمان&zwnj فوت&zwnj آیت&zwnj الله حائری&zwnj « امام&zwnj » در بسیاری&zwnj از علوم&zwnj مهارت&zwnj وتخصص&zwnj ویژه&zwnj ای&zwnj یافته&zwnj بود. ارتباط&zwnj مادام&zwnj العمر او با « کسب&zwnj فضائل&zwnj اخلاقی&zwnj » یکی&zwnj از بزرگترین&zwnj عواملی&zwnj بود که&zwnj بر آینده&zwnj او اثر عمیق&zwnj گذاشت&zwnj . در حقیقت&zwnj باید گفت&zwnj که&zwnj بدون&zwnj انگیزه&zwnj ها و امکانهائی&zwnj که&zwnj این&zwnj « ارتباط&zwnj » برای&zwnj او به&zwnj وجود آورد بیشک&zwnj امام&zwnj همچون&zwnj یک&zwnj « روحانی&zwnj گمنام&zwnj » چشم&zwnj از جهان&zwnj فرو می&zwnj بست&zwnj . امّا این&zwnj منزلت&zwnj و مقام&zwnj عرفانی&zwnj بود که&zwnj او را به&zwnj عظمت&zwnj و بزرگی&zwnj رساند.